Mələk

(verse: Qaraqan)
Sözlər və qış, gözlər və yaş
Təhqir, alqış, biz düşmən
Və yaz, qələmi ağlat və qaç
Öldür və sev, sənsiz dözməz
Sənsən ailə və ev
Qaytarma, seç artıq, ayrılmaq gec
Ola bilmir doğma, silə bilmirsən heç
Hisslər sönür artıq bax
Bütün hisslər də buz
Kimdi axı o? Sadəcə sıradan bir qız

Ama baxışları dəli eləyir məni
Onun qolları əbədi qəfəsim
Məni öldür, ya götür bu dərdləri
Bu mu sevgi? Mən tanımıram hissləri

Sözlər mi sərt yoxsa hisslərdi sədd?
Mən səndə artıq qoymayacam sərhəd

(Nəqarət: Gültəkin)
Dumanlar dəyişir şəhəri tanınmaz halətiylə
Küləklər rəqs edir hisslərimizin hərarətiylə
Ürəklər dözə bilər mi, de, dillər susa bilər mi?
Mələklər yaralı qanadı çırpıb uça bilər mi?

(verse: Qaraqan)
Günlərlə qəm, mən sənsiz kiməm
Sənə yazdığım sətirlərdə tapdım vətən
Sən burda özgə, mən sənsiz kölgə
Mən sənsiz buz baxışlı, daş bir heykəl
Çıxart dərini, mənə çılpaq ruhunu göstər

Məni məhv edir bu uzun səssizlik
Məni yandır, buz ürəyimə ver isti
Artıq nifrət eləsən də mənə bəsdi
Təki yanımda qal, mən olum təslim
Bu otaqlar yox artıq divarlar
Acı xatirələr ürəyə toz bağlar
Baxışlar qalır, uzaqlaşır ayaqlar
Ruhlar qucaqlaşır, uzaqlaşır ayaqlar

Pərdələri aç, təkcə çılpaq həqiqət
Aramızda yox artıq sərhəd

(Nəqarət: Gültəkin)
Dumanlar dəyişir şəhəri tanınmaz halətiylə
Küləklər rəqs edir hisslərimizin hərarətiylə
Ürəklər dözə bilər mi, de, dillər susa bilər mi?
Mələklər yaralı qanadı çırpıb uça bilər mi? (x2)