Verse 1:
Köhnə nağıl və ya pritça,
Havalan, qanadlan, qanad çal.
Deyil, heç bir sətir səbəbsiz,
Hər bir sətir üçün səbəb var.
Sən səbəbkar, mən hadisə,
Səhrada rast gəldim oazisə,
Narazı olanda verərəm canımı,
Təki, ruhum hiss etsin ki, sən razısan.
Sən "O"san mənim ürək paramsan,
Mən yaralı sən ən dərin yaramsan,
Tapmadım ətrini mən heç kimdə,
Nə qədər varamsa, sən varımsan.
Sən yarımsan, həyat yoldaşım,
Həm sağımda, həm soldaşım,
Artıq sözlər oyunu tərk edir,
Gəl görək notlar nə danışır.
Verse 2:
Həyat, Sən güldükcə üzümə gülür,
Günlər, ard-arda keçmişə düzülür,
Sənin gözəlliyin günü-gündən artır,
Mənim ayaqlarım yerdən üzülür.
Düzümü qəribə hadisələr olur,
Xoşagəlməz hər şey tez unudulur.
Bizim üfüqlərdə Günəş batmır,
Sadəcə, arada bulud olur.
Nə qədər deyən var idi: "UNUT ONU"
Biz ayrılırdıq, biz birləşirdik.
Kimsə bilmir nəyin necə olur sonu,
Alın yazımızı birgə dəyişdirdik.
Dama-dama göl olur, iki adamdan ev,
Sevgi nələr qazandırmır,
Boynumu qucaqla, dodağımdan öp,
Dinlə notlarla qazandığımı.
