Stop Kadr

(verse: PRoMete)
Gün ərzində Günəşi izləyən,
Kölgələr kimi, sənə görə dəyişkən.
Ya da ömründə yağışı bilməyən,
Səhra qumları kimi, sənə həris mən.
Ovuclarında yuva qurum və
Tərləyəndə ətrindən huş itsin
Hər şey çox yaxşıdır, amma ki,
İstərəm ki, elə indi bitsin.

(Nəqarət: PRoMete)
Dursun qoy vaxt,
Donsun əqrəblər yerində.
Gəldinsə yanıma,
Tutdunsa əlimdən.(x2)


(verse: PRoMete)
Söz dinləmir bu fikirlər,
Elə hey yanına qaçıb gedirlər.
Həqiqəti dəyişmir bu illər,
Sevginlə bütövləşir şəkillər.
Biraz uzaq qal, yoxla bəlkə heç
Darıxmırsan, demək onda boş
Səninlə bir saniyəlik əl-ələ,
Bir ömür süni gülüşdən xoş!

(Nəqarət: PRoMete)
Dursun qoy vaxt,
Donsun əqrəblər yerində.
Gəldinsə yanıma,
Tutdunsa əlimdən.(x2)

Adsız Mahnı

(verse: PRoMete)
Nə qədər söz olsa, söz nə qədər düz olsa,
Az gələcək sətirlərim gözlərinə baxmaqdan.
Nə qədər düz olsa, düz nə qədər iz qoysa,
Etiraz edə bilməyəcəm o ətrini qoxmaqdan.
Cızdım rəsmini, tanımamışdan ağlımda,
Sən bir Şahzadə və ayağında çarığlar var.
Girdin həyatıma və real oldun nağılımda.
Gözmuncuqlarında dərin çat və qırıqlar var
Dərinə toxundum və əridim, yox oldum,
“Mən ruhmu, insanmı!?” anlamadan yoluma davam.
Əlinə toxundum parlaqlıq çox oldu ,
“Sən ruhmu, insanmı!?” anlamadan yoluma davam.
Sən güclü, ən güclü otlardan həblərdən,
Uça bilməz insan, yox, uça bilməz insan.
Xətrinə dəyəcək qədər, kobud oluram mən hərdən.
Amma sən bu həyatımda tək "keçə bilməzim"sən

(Nəqarət: PRoMete)
Qanadlan!
Səni mənə gətirəcək bu qanadlar.
Uzaqdan,
Ətrini küləyə ötür, dayanma!
Səmadan,
Dənizdən,
Buluddan,
Günəşdən.


(verse: PRoMete)
Güc ver, mənə güc ver, var oluşun belə bəsdir buna.
Hər yer mən dardı, əgər səbəb varsa yoxluğuna.
Yazdığım ilk sətir belə, son kimi görünə bilir mənə.
Çatmamış bitir mürəkkəb, sətirlərim sonluğuna.
Uzana-uzana gedir gecə, üzünü görüm edim necə?
Mən buz kimi, sənsə isti uzaqlaşıram əridikcə.
Nə ürək işləmir, nə beyin, küsür pərilər uzaq qaçır,
Bayıra çıxıram axtarışda, boşdur küçə, boşdur küçə.
Toxunuşlar, barmaqlar... hər şey necə də mükəmməldir,
Dərin, dərim, nəfəs dərin-dərin, gözlərim və gözlərin.
Dodaqlar, incə belin, uzaqlıqlar içində mən,
İtirirəm yenə də səni, yenə də boşdu buz əllərim.
Gündəliklərdə vərəq qalmadı, bitirdim neçə qələmdə mürəkkəb,
Atmadım, saxladım, doğmadı, tək göründüm hər kəsə,
Təkəm sandılar. yanımdaydın heç darıxmadım,
Amma yenə də dön, yanımda cismin olsun!
Bəlkə, inandım ki, nəğmələrdə deyilən eşq, bu qədər asandır.
Dön, nəğmə yazacam sənin dönüşünə.
Yorğun gözlərim baxır, yolun sonunda ölümlə görüşümə
Gecikirəm!

(Nəqarət: PRoMete)
Qanadlan!
Səni mənə gətirəcək bu qanadlar.
Uzaqdan,
Ətrini küləyə ötür, dayanma!
Səmadan,
Dənizdən,
Buluddan,
Günəşdən.

Maraqlı

(verse:PRoMete)
Sətirə qatıb, dad kimi söz maraqlı,
Əlimə baxır, min cürə göz maraqlı.
Niyə fərqlənir, səhvlə düz maraqlı?
Əlli niyə az? Niyə çox yüz, maraqlı?
Sizə biz maraqlı, bizsə sadəcə,
Yolumuzu tutub gedirik, sürətlə.
Bir mətləb qara qalmır, kim axtarır ki,
Kim sualına cavab almır?
Maraq artır, kitaba, vərəqə, qələmə, müddətlə.
Nifrətlə, ya da icbari, sevilmir heç nə!
Bunu, bu yaxınlarda dərk etmişəm mən.
Gecikmişəm ən maraqlı anında həyatımın,
Damğam üstümdə “Gecikirəm!”.
Cəmi, doqquz ay çəkib üsyanım,
Yoluma davam, sonunadı marağım.

(skit:Günəş)
Biri var iydi, biri yox iydi
Var olan heç kimə maraqli deildi
Olmayansa axtarışdaydı

(verse:PRoMete)
Axtarış bütün həyat,
Başqa nə mənası var ki, güya?(ğüya)
Kim isə tapsa, möhkəm deyərdi ki,
Biz də duyaq.( biz də duyaq)
Bu həyat, qaydalarla doludur,
Dur, qaydalarını pozma, oyunun.
Benjamin Battonu kim görüb ki?
Biz, hamımız getdikcə, yaşa doluruq!

(Nəqarət:PRoMete)
Qazanc dalınca,
Günlər verilir!
Əsəb... Əsəb...
Sinir gərilir! (x2)

Bu Nə Zibildir?!

(verse: MC Heddam)
Dön bi arkana bak, hayat zir-zibil bilki,
Geri dönüşü yok olunmayacak sana kefil.
Ser sefil bir hayatın basamaklarında kendimi gördüm,
Ya da söndüm, Ya da kör düğüm,
Ama en sonunda yine ölüm.
Traji-komik ssenaryosu olan filmdeyiz, Ama tek bölüm
Özledim uçurtmalı beni, ya da önlüklü kendimi
Bilmeli sevgiyi anlatan iki şey, gül ve su,
Acıdan yokki, şu garibin korkusu.
Tek korkusu Sırat sorgusu, Ya da mavi gök yüzü.
Sözün özü hayatta sözü kalmayanlara son söz,
Çözmeli dünyanın şifresini, kopya kalpleri,
Temizleyemez kiri porçöz, yeter artık buna son söz
Saçlarımda kar beyaz, yaz beyaz kıyı
Işlemiş içime kış ve yaz.
Çocukluğum için bir mezar kaz,
Pili bitmiş dünya, devril!( devril)
Arkana bakmaya gerek yok,
Hayat üçyüz altmış derece zir-zibil!

(verse:MC Kamuflaj)
Kendime sorular sora-sora Sofi oldum, doğru cevapları özledim(ben)
Meleksi yüzlerin aslı şeytan, ardı aslı bir bakışı da özledim.
Gitti gideli hüzün sardı gecemi, sıfatımsa kullan at misali,
O benim sömürge devletimdi, dolar hesabı kapalı aşkı özledim(ben)
Bu ne biçim hayat sunumu hep acı, iyiliğe darbe şimdi baş tacı
Soruyorum peki, nedir bunun ilacı, eczane gibi dostum özledim(ben)
Sadakat adına burda çox estim, ben galiba hayalperestim,
Vefayı da lügatimden sildim, kar yağmayan dağlarımı özledim(ben)
Son elveda huzuruma kelepçe, giden ahbap duruşuma bi darbe
Çıkış yolu bulamadım bana bi çare(Allah), hadi Kamuflaj hayatını resetle!

(verse:PRoMete)
Məktəbdə dalaşmaqlarımçün darıxmışam – döyülüb məşq eləməkçün.
Həyat döyür məşq eliyib güc çatdıra bilmirəm... Bu Nə Zibildir!?
Dəcəllik eləməkçün darıxmışam, davranışdan iki alıb tərgitməkçün.
Bir ildir güc yığıb siqareti damaqdan tərgidə bilmirəm... Bu Nə Zibildir!?
Zəifliyimçün darıxmışam, müəllimlər mənə lövhədə yol göstərsin.
Niyə tələsib öz yolumu cızdım axı, bilmirəm? Bu Nə Zibildir!?
Sevgilimçün darıxmışam, mən onu sevim, o da başqasına naz eləsin.
Niyə ilk sevgim o oldu bilmirəm onu tapa bilmirəm axı Bu Nə Zibildir!?

Uçan Oğlan

(skit:Əli Xəyyam) Biz, əlimizdə olanların dəyərini, ancaq təhlükə olanda hiss edirik. Elə bizə öyrədilən adi duanın da dəyəri birə beş artır. Allahı da daha çox yada salmağa başlayırıq. Qəribədir... Belə baxanda insan üçün ən təhlükəli şey, onu ölümə yaxınlaşdıran yaşamaqdır.

(verse:PRoMete)
Hündür mərtəbəli bina, burdan, hər şey ovuc içindəki boyda.
Həyatdan doymaq çətindir, amma burda durub doymuş bir oğlan.
O, fikirləşir, sonuncu dəfə, bəlkə də elə ilk dəfə fikirləşir,
Bütün olanı-keçəni, tərk etmək üçün bu bacanı-küçəni.

(Nəqarət: MC Virus)
Əllərin iki yana açır, uçur, uçur,
Gözləyir onu aşağıda ölüm köçü.
Əllərin iki yana açır, uçur, uçur,
Gözləyir onu aşağıda ölüm köçü.

(uşaq xoru)
Boş parklar və oturacaq,
Bir gün, sənə də dost olacaq.
Tək-tənha sən bu şəhərdə,
Sanki ən kövrək uşaq.

(verse:PRoMete)
Hər şey gözünün önündən keçir, sanki 35 millimetrlik lent,
Həyətlərində yığışıb dost-tanışı, qurulub çadır-tent.
Onu çağırır, buna toxunur, amma elə bil ki, ona fikir verən yox,
Niyə ona belə saymamazlıq edir hammı axı pis nə edib görən o?!

(Nəqarət: MC Virus)
Əllərin iki yana açır, çığır, bağır.
Gözləri sanki bulud, yağır yağış, yağır.
Nə isə dəyişib, maraq, şübhə, qorxu.
Bədəni yüngülləşib, fikir ağır, ağır.

(uşaq xoru)
Boş parklar və oturacaq,
Bir gün, sənə də dost olacaq.
Tək-tənha sən bu şəhərdə,
Sanki ən kövrək uşaq.

(verse:PRoMete)
Yadına düşür: axırıncı dəfə bura gəlməyindən yeddi gün keçib.
İlk dəfə bu dama gələndə kim olacağına qərar verib, özün seçib.
Ağırlıqla dolu həyatında çox ağırlığa dözüb, keçib,
Amma sonda bezib yenə, durub, gəlib, ölüm seçib, uçub.

(Nəqarət: MC Virus)
Əllərin iki yana açıb, uçub, uçub.
İnsanlardan uzağa qaçıb, gedib, köçüb.
Təkliyi dost edib özünə, kimsəsiz gecələrdə tək tənha,
Vaxtı boş oturacaqlı parklarda səssiz keçir...

(uşaq xoru)
Boş parklar və oturacaq,
Bir gün, sənə də dost olacaq.
Tək-tənha sən bu şəhərdə,
Sanki ən kövrək uşaq.

Boş parklar və oturacaq,
Bir gün, sənə də dost olacaq.
Tək-tənha sən bu şəhərdə,
Sanki ən kövrək uşaq.

Skit:
Mən də böyüyəndə uçmağı öyrənəcəm.
Hündürdən uçmağı, lap quşlar kimi...

Sus

(verse: PRoMete)
Qaranlığa doğan Günəş kimi,
Üfüqünü tək mənə göstər.
Bu notlar sözlərin acizliyi,Susacam, növbəti sətirin başına qədər.
Əsrarəngiz voyaj,
Ləpələr üzərində rəqs üçün əlimi tut!
Bizə qonaq gəlib Pokal,Mən razıyam, belə çöksün son sükut.
Ruhuma bütövlük hakim,
Sən məni tanıyırdın.
Bəs bu sınaqlar nə idi?
Bəs məni niyə yoxlayırdın?
Bilsəydik, daha əvvəl qovuşardıq.
Yooox!
Axı, artiq bizə qədər hər şey yazılmışdı
Biz bilirdik, bizə deməsələr də.
Biz, axı, susa-susa danışmağı bacarırdıq.
Göstərməsək də.
Kölgələrlə rəqs məni yordu, səni də buludlar,
Odur ki, açıldı qanadlar.
Mən səmada,
Sən səmadan,
Oyanmağım gəlmir röyadan.
Şüalan!
Qaçacam açaraq yeni cığırlar.
Mənə gərək deyil arzulamaq uğurlar,
Üstümdə nəzərin var.

(Nəqarət: Günəş, PRoMete)
Nədir bu hüdud!? Axı, niyə hər şey belə sehrli?!Sus! Yola davam! Səs gəlir, Səs gəlir, Səs gəlir Səs gəlir.
Hələ nə qədər getməli ki, çatmalı və səni qazanmalı?!Mən yanındayam! Səs gəlir, Səs gəlir, Səs gəlir Səs gəlir. (x2)

(skit: Günəş)
O, hər gün səhər səni izləmək üçün başının üzərinə qalxacaq.
Sən isə ona baxıb sevinəcəksən.

(verse:PRoMete)
Gəlsin gecə göy üzünə buludlar,
Töksün buludlar yerə damcılar,
Bəlkə, onda bu şəhər oyanar,
Bəlkə, onda səhər açılar.
Bəlkə, ulduzların yerinə sən,
Səmada parlayaraq görunərsən.
Bəlkə də, onda bu mahnını mən,
Pıçıldayaraq oxuyaram və gülərsən.

(Nəqarət: PRoMete)
Gecə yarı mən, bu sözləri yazanda,
Sən yatırdın, sən yatırdın!
Gözlərin yumulu, əlin alnında,
Mən isə sənin şəklinə baxırdım.
Çox axtardığım, amma tapdığım,
Sən uzaqda, yenə uzaqda.
Yazıram qədəri tərsinə çevirməkçün,
Bu sətirləri, sənə uzaqdan.

(verse:PRoMete)
Çöksün yenə yer üzünə qaranlıq,
Yenə vərəqlər, yenə dost qələm,
Vursun məni bədbinlik biranlıq,
Yazıram-yazıram nəticə yox hələ.
Beləcə, gecəni səhərə çevirmək istəyi,
Yenə qonağ gələ, sətirlərə,
Bu gün günorta görüşmüşdük,
Əllərimdir ətir hələ.

(Nəqarət: PRoMete)
Gecə yarı mən, bu sözləri yazanda,
Sən yatırdın, sən yatırdın!
Gözlərin yumulu, əlin alnında,
Mən isə sənin şəklinə baxırdım.
Çox axtardığım, amma tapdığım,
Sən uzaqda, yenə uzaqda.
Yazıram qədəri tərsinə çevirməkçün,
Bu sətirləri, sənə uzaqdan.

Oyan

(verse:PRoMete)
Mən yerdə uzanım, sən dizini qucaqla.
Pəncərələr açıqdır, əsir pərdələr...
Bir neçə saat bir yerdə donaq,
Günəş yerin dəyişsin, gəzsin kölgələr.
Bəlkə gün gələr, içimi açaram mən sənə,
Amma döz hələ, gəl dost olaq.
Nə mən tələsim, nə sən tələs,
Sonu görməyə hələ yox həvəs.
Uç, aç qanad! aç qanad! aç qanad! aç qanad!
Sən yaşa, mən yazım!
Mən yaşamasam da olar, mən razı... mən razı...
Burda royal bir neçə not vursaydı,
Olardı rəngarəng...
Eyni ahəng bezdirəndə səni, mən əlini tutaram,
Uzağa gedərik, biraz gəzərik, başını qoyub çiynimə,
Sən, oturarsan uzağa baxaraq...
Mən isə susaram, hətta nəfəs almağa belə qorxaram ki,
Birdən, çiynim qalxıb-düşər...
Bizi sıxırdı şəhər!
Ona görə qaçmışıq!
İndi oxuyur quşlar... ətraf yaşıllıq!

(Nəqarət: Günəş, PRoMete)
Oyan! Oyan! Oyan! Oyan!
Sən və mən... yenə də çirkli urban...
Dayan! Dayan! Dayan! Dayan!
Dayanmaq istəmirəm, gəl qaçaq burdan! (x2)

(verse:PRoMete)
Gəl açaq qanad!
Gəl uçaq göyə!
Gəl qoşul mənə!
Gəl qoşul qaçaq!
İstəmirəm qoçaqlıq eləmək...
Mete, uşaqlıq eləmə!
Sərhədlərim açıq,
Fikirlərim darmadağın mənim.
Mənim üçün yoxdur qızıl orta,
Ya yoxdur nəsə, ya çıxarıram ağın.
Uça bilirəm. Elə bilmə bu tək dilimdədi,
Mənim qanadlarım belimdə deyil,
Mənim qanadlarım sənin əlindədi.
Bəlkə düşünürsən ki, sevgim sətirlər qədərdir?!
Onda, oxuduqlarım hədərdir! (hədərdir!)
Çünki mənim hisslərim daha dərindədir,
Yerin dibindədir... Bəlkə nüvədədir...

(Nəqarət: Günəş, PRoMete)
Oyan! Oyan! Oyan! Oyan!
Sən və mən... yenə də çirkli urban...
Dayan! Dayan! Dayan! Dayan!
Dayanmaq istəmirəm, gəl qaçaq burdan! (x2)

stop!

(verse:PRoMete)
Gərək iki qulağında da olsun qulaqlıq
Və otağın olsun tam qaranlıq ki,
Yazdıqlarımı dinləyib yaşaya biləsən bir anlıq,
Axtarma mənasını, mən məna üçün yazmıram bir hərif belə.
Bu dərin gölə bənzəmir!
Bu səhra ortasında sərin bulaqdır!
Qulağını aç! Qulağını aç!
Qulağını aç! Qulağını aç!
Qulağını aç! Qulağını aç!

Ruhuna Qonaq Gəlim...

2012

(skit: vuqar hosted)
Sonda hər şey öz qutusuna qayıdacaq

(verse:PRoMete)
Nə qələm olmur kömək, nə ağappaq vərəqlər...
Bir ağırlıq varsa ürəkdə.
Küləklər aparsın külünü,
İstəyirsən yanasan.
Hərdən, fikirləşirəm ki, yuxudayam...
Bütün bu ağırlıq düşəcək çiyindən,
Nə vaxt ki oyanacam.
Amma haçanacan davam edəcəyini bilmirəm.
Mən əhatə dairəsindən kanarda,
Sən isə Bermudumsan.
Ümidlər sonuncu ölür, sən son ümidimsən!
Amma yoxsan yanımda,
Varsan içimdə.
Hər addımımda gözümün önündə
Nəsə səni xatırladır.
Zəng edirəm,
Ya uzun-uzun çağırır,
Ya da nömrən qapalıdır. (biraz sonda zəng edin)

(Nəqarət: Qaraqan)
İndi, kömək eləmir bizə qanadlar.
Yerimiz uçurumların kənarı.
Guya qaça-qaça biz xəzandan,
Uzaq saldıq özümüzdən baharı. (x2)

(verse: PRoMete)
İçimiz daş bazarı, ya da ürək məzarı.
Gözlərimiz qızarıb, bəbək yerinə qan damarı.
Gecələrimiz yuxusuz, günlərimiz sonsuzluğa,
Bu sonsuzluğun sonu bizi görən hara aparır?!
İşlərimiz artır-artır, azalır sevginin vaxtı,
Ünsiyyət iki sözlük: “Necəsən?” Cavab: “Yaxşı”
Soyuqluqda keçəcəyik daşı, buraxıb yaddaşı,
İnkubator insanlarının olmur qardaşı.

(Nəqarət:Qaraqan)
İndi, kömək eləmir bizə qanadlar.
Yerimiz uçurumların kənarı.
Guya qaça-qaça biz xəzandan,
Uzaq saldıq özümüzdən baharı.(x2)

(verse:PRoMete)
İndi kömək eləmir iynələr və sistemlər,
Məhv olunan sevgilərdir, insanların hirsindən.
İndi kömək eləmir magiyalar ya da dinlər,
Dünyanı qurtarmaqçün bu qap-qara tilsimdən.
Sadə şeylər məntiq üçün fantastikdir.
Texnikalar üstələyir insan ağlın.
Kim yazır görəsən bu əsəri?
Sonunu görmək maraqlı olardı, bu nağılın.
Kiminsə gözü bağlı, kiminsə ağlı bağlı.
İtib fərq, fərq eləmir yaxınlıq, ya uzaqlıq.
Satılır hətta enerji də, indi hər şeyin öz qiyməti
Ürəklər də icarəyə verilir, bir neçə yataqlıq.

(Nəqarət:Qaraqan)
İndi, kömək eləmir bizə qanadlar.
Yerimiz uçurumların kənarı.
Guya qaça-qaça biz xəzandan,
Uzaq saldıq özümüzdən baharı.(x2)

Sən Qanadsan

(skit: PRoMete)
Mələklər bunu səmavi sevinc adlandırır, şeytanlar isə cəhənnəm əzabı, insanlar isə buna sevgi deyir. (Henrix Heyn)

(verse:PRoMete)
Bu gün yenə evimdə yarım saatlıq qonaq idin.
Cismin yanımda idi, özün isə uzaq idin.
Fikirləşirdim, səni buraxmaram uzaqlara,
Amma məni anlamırdın, sanki körpə uşaq idin.
Hisslərin yenə kontrolda, sinirlərinsə üzdə,
Mən sənə uçmaq təklif edirdim, sənsə üzmək.
İnan mənə, belə anlarda çox çətin olur,
Səni çox sevsəm də, sənin kaprizlərinə dözmək.
Yenə köçmək və rədd olmaq buralardan,
Hissləri qayıdır dərhal mənə bu anlarda.
Toxunuşlar, sanki divara yaxılmış palçıq olur,
Verdiyin qanadlarsa dönüb olur qoluma qandal.
Kəs bütün bağlarımı! Qanadsız da yaşayaram!
Sənsiz ölərəm, bilirəm, amma kim var ki əbədi?
Dərviş kimi həyatımı belimdə daşıyaram.
Olmasan bu ömürdə, yaşamağımın səbəbi.

(Nəqarət: PRoMete)
Kim tək uçmaq istər?
Sən qanadsan, mən göyərçin.
Soyuq ürəyin, eşq tumurcuq,
Ürəyində çicəklər göyərmir. (x2)

(verse: PRoMete)
Əl-ələ tutmağımızı yadına sal (xatırla)
Barmaqlar iç-içə, tər, su kimi ovuclardan axır,
Əl-ələ gəzməyimizi yadına sal (xatırla),
Sanki bütün dünya çönüb birdən bizə baxır.
Sən paxıl, amma elə bil ki burda nəsə səhv bir şey,
Mənimlə sevgilin yox, düşmən kimi davranırsan.
Mən paxıl, səni bütün dünyadan üstün tuturam,
Mənimlə dava edib, üzümə zəngləri bağlayırsan.
Mən yalançı, mən həqiqi... Bu asılıdır əhvalından.
Şən günlərin sayı: beşin ikiyə nisbətində.
Gah düzəlir, gah pozulur, baş açılmır əhvalından,
Görəsən daha nələr var, mənim bu qismətimdə?
Səbrim sanki ümman, sən içində üzürsən.
İstəmirəm boğulasan, əvvəl boğulduğun kimi.
Bezmirəm, yox! Dözmürəm, yox! Bu sətirlər başqa şeydir,
Qəbul edirəm mən səni, olduğun kimi.

(Nəqarət: PRoMete)
Kim tək uçmaq istər?
Sən qanadsan, mən göyərçin.
Soyuq ürəyin, eşq tumurcuq,

Ürəyində çicəklər göyərmir. (x2)

Utopiya

(skit: Chester (Ziya) Hosted)
Axırıncı illər ərzində çox dəyişmişəm,
Özüm də bunu çox yaxşı hiss edirəm
Hər dəfə bunu sözlərinizlə üzümə vurmasanızda çox gözəl hiss edirəm
Razıyam, diqqətsiz və kobud olmuşam
Tanımadığım adamlarla onlar zəhləmi tökürlər kimi rəftar edirəm.
Hamı mənə qaraqabağ adam kimi münasibət göstərir
Amma mən buna başqa ad vermişəm
Səbəbini bilməməzlik və ya axtarış
Yadıma gəlmir ki axırıncı dəfə nə vaxt ürəkdən ağlamışam və ya ürəkdən gülmüşəm
Mənim üçün hər şey maraqsızlaşmaqa başlayıb
Bir neçə saat bunnan əvvəl sevgilimə yazdığım mesaj,

ozon qatının deşilməsindən daha önəmlidir...
Ehh, qatar yırğalanmağa davam edir
Onsuzda bu qatar getsə də, getməsə də
Biz sabah getdiyimiz ünvana çatsaq da, çatmasaq da,
Sonluq həmişə eynidir
Hamı bir gün ölür.
Həyat bu qədər bəsitdir.

(verse:PRoMete)
Fikirləş ki, bitməz gecələr,
Fikirləş ki, açılmaz səhər.
Fikirləş ki, daha qapını döyən olmayacaq,
Boşalıbdır bu şəhər.
Fikirləş ki, tək darıxırsan,
Fikirləş ki, daim qorxursan,
Fikirləş ki, kimisə axtarırsan,
Amma heç vaxt tapmayacaqsan.

(Nəqarət:PRoMete)
Sən çox qaçdın, qapandın içinə.
Tərk edildin, olmadı vecinə.
İradənin gücünə arxayındın,
Amma bilmirdin, düşmək var düyünə.
Bugünə gətirən özünü özünsən,
Düzünə qalanda, özünə dözürsən,
Atdığın addımların yaradıb suallar,
İndi təklikdə çözürsən.

(verse: PRoMete)
Fikirləş ki, geri qayıda bilərsən,
Fikirləş ki, odu soyuda bilərsən,
Fikirləş ki, qəbul olundun,
De görüm, hikkəni uda bilərsən?
Fikirləş ki, fikirləşmədən yaşamaq mümkündür,
Nə qədər düzgündür? Elə də fərqi yoxdur!
Əsas odur ki, həyatın bir günlükdür.
Daha heç vaxt boğulmayacaqsan:
Günahlarınla, savablarınla.
Daha səni heç vaxt, heç nə sıxmayacaq,
Sıfırlanıbdır karman.
Yalanlar, davalar oxunulur, ancaq kitabdan,
Sətirlər çox xoşa gələn olub,
Sətiraltılar çıxıbdır cavabdan.
Səni sevirlər əvəzsiz,
Sən heç nədən olmursan həvəssiz,
İstədiyin hər şeyi edə bilirsən,
Yardım əlsiz, köməksiz.
Elə bir şey yoxdur ki,
Sən onu düşünəndə belə qorxasan.
Utopiya nə qədər xoş olsa da,
Ayılırsan bir gün yuxudan.

(Nəqarət: PRoMete)
Sən çox qaçdın, qapandın içinə.
Tərk edildin, olmadı vecinə.
İradənin gücünə arxayındın,
Amma bilmirdin, düşmək var düyünə.
Bugünə gətirən özünü özünsən,
Düzünə qalanda, özünə dözürsən,
Atdığın addımların yaradıb suallar,
İndi təklikdə çözürsən.

Utoriya nəqədər xoş olsada oyanırsan bir gün yuxudan.

Salam, Can

(verse:Qaraqan)
Hərdən kömək eləyə bilmir şade
Hərdən musiqdə tapa bilmirəm sevgimi hərdən..
Elə bil çəkilmir yaxşı filmlər ki, onlara baxanda yadımdan çıxasan bir günlüy sən..
Hərdən bahalı geyimdə istəyirəm ağlayım..
Və düşüb küçələrə ayaqyalın dillənim sevgi..
Hərdən bəs eləmir bir barmaq ki, şəklinin üstündə basa bilim “iksi”..
Köməy eləmir nə qələm nə kağız... tanış gəlir gəzdiyimiz bütün küçələr.
Köməy eləmir nə dua nə qarğış geri gəlmir itirdiyimiz gecələr....
Səni axtarıram, axtarırsan sən amma taley çətin bizi görüşdürər.
Geri dönməz, gülüşlər, baxışlar, öpüşlər...

(Nəqarət:Qaraqan)
Salam can Necəsən? Necə dəyişmisən..
Yadıma düşür keçmiş günlərimiz hərdən..
Hə işləyirəm..hə səndə işləyirsən..
Bəs sevgi.. yoxdu hələ? Elə mən də təkəm..
Qəribə təsadüf görməyimə şad oldum..
Özünə yaxşı bax evdəkilərə de salam..
Köhnə nömrədəsən, bir gün görüşəy bəlkə..
Yada ki, yox, üzr istəyirəm....çıxart yaddan(x2)


(verse:Qaraqan)
Hərdən köməy olmur qızlar və fahişələr..
mən özgə qucaqlarda darıxıram gözlərinçün..
hər gün smslər, zənglər, dolu komentlər..
Amma mən darıxıram sənin qırıq sözlərinçün..
Hərdən köməy olmur, pul..köməy olmur dost
Hərdən köməy olmur rep köməy olmur Host
Bakı dönüb olur darısqal bir otaq..və payız..
Bizi çıxardır tez-tez üzbəüz......

(Nəqarət:Qarqan)
Salam can Necəsən? Necə dəyişmisən..
Yadıma düşür keçmiş günlərimiz hərdən..
Hə işləyirəm..hə səndə işləyirsən..
Bəs sevgi.. yoxdu hələ? Elə mən də təkəm..
Qəribə təsadüf görməyimə şad oldum..
Özünə yaxşı bax evdəkilərə de salam..
Köhnə nömrədəsən, bir gün görüşəy bəlkə..
Yada ki, yox, üzr istəyirəm....çıxart yaddan(x2)

Aciz insan

(verse:PRoMete)
Nə bir küçə, nə bir bucaq,
Nə bir qoca, nə bir uşaq,
Nə bir sətir, nə bir vərəq,
Ovutmur mahnılar tək.
Yorğunam dost, yorğunam mən,
Əllərimlə, sanki yükümün çiyinlərdən
Düşməməsinə kömək edirəm.
Üzümə də qəm yapışıb,
Gülərək, gizləməkdən yaxşı heç nə tapmadığımdandır,
Bu aciz təbəssüm daim çöhrəmdə.
Gənclik bağçalarımı quraqlıq vurubdur sanki,
Solubdur qönçələrim və tökülübdür pöhrəm də.
Şamam dövrəmdə, dövr edəndə pərvanə,
Yandırdım qanadın, məhv oldu sevgimdən.
Səni axtaranda, sularda, dürdanəm,
Çox dərin getdim, boğuldum mən.

(Nəqarət:PRoMete)
Əgər sevmək acizliksə, mən dünyada ən aciz insan(aciz insan) (x2)

(verse:Qaraqan)
Yaxşı qızla, pis oğlan, dəli olmuşuq çoxdan.
Bu sevgi deyil, fırtına, ya tufan.
Gözlərindən alovlar, məni yandırıb-yaxar,
Zəng eləyin 101-ə, dostlar-tanışlar!
Qurtarın məni burdan, gizlədin məni ondan.
Onun gözləri salır yenə məni tilsimə.
Çağırın polisləri, verin onu məhkəməyə,
Oğurladığı ürəyimi qaytarsın geriyə.
Şamam dövrəmdə dövr edəndə pərvanə,
Məhv etdim onu, sonra vuruldum mən.
Səni axtaranda, sularda, dürdanəm,
Çox dərin getdim, boğuldum mən.

(Nəqarət:Qaraqan)
Əgər sevmək acizliksə, mən dünyada ən aciz insan(aciz insan) (x2)

(Nəqarət:PRoMete)
Əgər sevmək acizliksə, mən dünyada ən aciz insan(aciz insan) (x2)