(verse: PRoMete)
Yenə tək bu boş otağımda bir çarpayım, bir divan və iki qoltuq
Mənitək hiss edən olubmu boğaza qədər çətinlik, içində boşluq
Səni tək istəyirdim, sən mənə verdin mənfi sonsuzluq
Mən isə sənə mahnı yazmamağa söz verərək götürmüşəm vərəq və qələm
(Nəqarət: PRoMete)
Yazdım, küçələrin boşluğundan xatırlandım
Çox çətin, sənsiz mənə çox çətin
Yazdım, gecələrin dostluğundan xatırlandım
Çox sətir sənə ünvanlı, çox sətir
Hər sətirdə sənə yazmıram bu mahnını
Bu mahnı başqa mövzunun mahnısı
Əhvalı pis olan insanların şərqisi
Adı keçən hər sətir şərtidir
Mərcidi bu mahnı beynin və hisslərin
Sənə yönəlmir artıq hisslərim
Çox dedim, çox dedim amma
Mahnılar bilir kimə yazılır (x2)
(verse: PRoMete)
Bu aralar içimi bürüyən təlaş məni rahat bıraxmır
Həyat durğun, beyin quraqlıq
Sən isə bəlkə də qulaqda qulaqlıq
Dinlədikcə səsimi hiss edirsən uzaqlıq
Uşaqlıq xatirələri kimi uzaqdı
Səninlə yaşadığım yaxın keçmişdəki münasibətlər
Kaş ki, duraydın, aydın-aydın danışaydıq
Ayrılmadan öncə bilsəydim ki, olacaq sonda qovuşmamaqlıq
Mən birazda yumşaqlıq edib, səni gərək saxlayaydım
Ya da bağlayaydım gərək elə sən gedən günü bütün mövzuları
Mənim arzularım tamam başqalaşıb indi
Baş qarışıq indi, iş dolaşıb indi
Ya da yazmıram
(Nəqarət: PRoMete)
Yazdım, küçələrin boşluğundan xatırlandım
Çox çətin, sənsiz mənə çox çətin
Yazdım, gecələrin dostluğundan xatırlandım
Çox sətir sənə ünvanlı, çox sətir
Hər sətirdə sənə yazmıram bu mahnını
Bu mahnı başqa mövzunun mahnısı
Əhvalı pis olan insanların şərqisi
Adı keçən hər sətir şərtidir
Mərcidi bu mahnı beynin və hisslərin
Sənə yönəlmir artıq hisslərim
Çox dedim, çox dedim amma
Mahnılar bilir kimə yazılır (x2)
